InMeus

Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.
InMeus

μουσική, ποίηση, ζωγραφική, φωτογραφία, τέχνες, φιλοσοφία, κινηματογράφος, χορός,θέατρο

Αναζήτηση

Σύνδεση

Έχω ξεχάσει τον κωδικό μου

Πρόσφατα Θέματα

» Dark Side of the Moon
Dark Side of the Moon Icon_minitimeΠεμ Σεπ 16, 2010 7:41 pm από vasia astrafti

» InMeus Radio On Air
Dark Side of the Moon Icon_minitimeΠεμ Σεπ 16, 2010 4:03 pm από vasia astrafti

» Βρέθηκε χάσκυ με τσιπ στη Σταυρούπολη της Θεσσαλονίκης...παρακαλώ προωθείστε...
Dark Side of the Moon Icon_minitimeΠεμ Ιουλ 01, 2010 2:40 pm από vasia astrafti

» glamournessmygod
Dark Side of the Moon Icon_minitimeΠαρ Οκτ 09, 2009 4:18 am από vasia astrafti

» Λίστα φίλων & ανεπιθύμητων-friends & foes list
Dark Side of the Moon Icon_minitimeΠαρ Σεπ 25, 2009 6:53 pm από vasia astrafti

» Ζήτηση εργασίας
Dark Side of the Moon Icon_minitimeΤετ Σεπ 09, 2009 10:14 pm από vasia astrafti

» Προσφορά Εργασίας
Dark Side of the Moon Icon_minitimeΤετ Σεπ 09, 2009 10:13 pm από vasia astrafti

» Αναβάθμιση Φόρουμ.
Dark Side of the Moon Icon_minitimeΤετ Ιουν 10, 2009 9:15 pm από vasia astrafti

» Rybak Alexander
Dark Side of the Moon Icon_minitimeΤρι Ιουν 09, 2009 4:04 pm από vasia astrafti

InMeus Radio On Air

Εικονοθήκη


Dark Side of the Moon Empty

Παρόντες χρήστες

2 χρήστες είναι συνδεδεμένοι αυτήν την στιγμή:: 0 μέλη, 0 μη ορατοί και 2 επισκέπτες

Κανένας


[ Δες όλη τη λίστα ]


Περισσότεροι χρήστες υπό σύνδεση 62, στις Τρι Ιαν 02, 2018 5:41 pm

Νέα Μηχανή αναζήτησης

Δοκιμάστε τη...γράψτε την ημερομηνία γέννησής σας,τοποθεσίες,μαθηματικές πράξεις,ονόματα...(στα αγγλικα διαθέσιμο για την ώρα)

    Dark Side of the Moon

    vasia astrafti
    vasia astrafti
    Admin


    Αριθμός μηνυμάτων : 133
    Ηλικία : 46
    τόπος : sky
    Points : 172
    Reputation : 7
    Registration date : 23/10/2008

    Dark Side of the Moon Empty Dark Side of the Moon

    Δημοσίευση από vasia astrafti Πεμ Σεπ 16, 2010 7:41 pm

    Dark Side of the Moon Darksi11
    DarkSide Of The Moon
    Album


    Producedby Pink Floyd
    Recorded at Abbey Road Studios, London between June1972 and January 1973, Released 3-3-1973
    All Lyrics by RogerWaters
    David Gilmour: Vocals, Guitars, VCS3
    Nick Mason: Drums,Percussion, Tape Effects
    Richard Wright: Keyboards, Vocals,VCS3
    Roger Waters: Bass Guitar, Vocals, VCS3, Tape Effects

    Engineer:Alan Parsons
    Assistant: Peter James
    Mixing by ChrisThomas
    Voc
    alson Great gig in the sky by Clare Torry
    Saxophone by DickParry
    Backing Vocals by Doris Troy, Leslie Duncan,
    LizaStrike, Barry St John
    Remastering by James Guthrie
    Sleevedesign by Storm Thorgerson

    Εισαγωγή

    Yπάρχουνκάποιες στιγμές στη ζωή ενός ανθρώπου,μιας κοινωνικής ομάδας, ακόμα και ενόςέθνους που, χωρίς κάποιο προφανή λόγο,η δημιουργικότητά φτάνει στο ζενίθ της,αφήνοντας ανεξίτηλα τα σημάδια της στηνΙστορία. Για έναν καλλιτέχνη αυτό είναιστόχος ζωής και ελάχιστοι έχουν καταφέρεινα υψώσουν την τέχνη σε τέτοιο επίπεδοπου να αλλάξει ριζικά τον τρόπο σκέψηςκαι τον συναισθηματικό κόσμο τωνανθρώπων, ορίζοντας εκ νέου το είδοςτης τέχνης που εκπροσωπεί. Tέτοιακαλλιτεχνικά έργα από τη στιγμή πουδημιουργούνται, μοιάζει να υπήρχανανέκαθεν και για ανεξήγητους λόγους,δεν μπορούμε να φανταστούμε τον κόσμομας, την ίδια τη συναισθηματική μαςοντότητα χωρίς αυτά.

    Τοπερίεργο, όμως, στα καλλιτεχνικά αυτάέργα είναι η ικανότητά τους να κατακτούντην ψυχή και το πνεύμα κάθε ανθρώπουανεξάρτητα από τα ενδιαφέροντα, τημόρφωση, το φύλο, την ηλικία καιοποιονδήποτε άλλο παράγοντα διαφοροποιείκαι κατηγοριοποιεί τους ανθρώπους. Αυτήμάλιστα η ιδιότητα δεν χάνεται στοπέρασμα του χρόνου, αντίθετα ενισχύεταικαι του προσδίδει μυθικές διαστάσεις.Έχουμε να κάνουμε απλά και μόνο με τηνεπίδραση του τόσο καθοριστικού παράγοντατης χρονικής συγκυρίας ή μήπως τελικάένα καλλιτεχνικό αριστούργημα θακατακτούσε τις καρδιές μας το ίδιοοποιαδήποτε εποχή κι αν έβγαινε; Κάτιτέτοιο δεν μπορεί να βρει λογική απάντησηκαι η αλήθεια είναι μάλλον κάπου στημέση.
    Καιβέβαια, το χαρακτηριστικότερο παράδειγμαενός τέτοιου αριστουργήματος στη μουσικήαποτελεί ένας από τους δίσκους με τιςμεγαλύτερες παγκοσμίως πωλήσεις σεολόκληρη την ιστορία της μουσικής (πάνωαπό 34 εκατομμύρια) που έχει σπάσει όλατα ρεκόρ συνεχούς παραμονής στουςκαταλόγους επιτυχιών της Αμερικής, με741 συνεχόμενες βδομάδες (από το 1973 έωςτο 1988), ένας δίσκος που, ακόμη και σήμερασυνεχίζει να πουλά σταθερά τουλάχιστονένα εκατομμύριο αντίτυπα το χρόνο καινα μπαίνει σποραδικά στους καταλόγουςεπιτυχιών, το Dark Side of The Moon. Αποτέλεσε τοδίσκο που κυριάρχησε στη δεκαετία του1970 και υπολογίζεται ότι υπάρχει ένααντίτυπό του σε κάθε πέντε σπίτια τηςΒρετανίας. Ήταν ο πρώτος ψηφιακός δίσκοςπου έβγαλε η εταιρεία EMI και μάλισταυπάρχει η φήμη ότι ένα εργοστάσιο στηΓερμανία δημιουργήθηκε και λειτουργούσεαποκλειστικά και μόνο για να παράγειτο "Dark Side Οf Τhe Moon", όταν αυτόεπανακυκλοφόρησε σε CD.
    Ιστορία

    Το "Dark Side Of The Moon" κυκλοφόρησεστις 24 Μαρτίου του 1973 και έμελλε νααλλάξει όχι μόνο τη ζωή των τεσσάρωνμελών των Pink Floyd και του Alan Parsons, αλλά καιεκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο.Η επίσημη παρουσίαση του δίσκου έγινεστο πλανητάριο του Λονδίνου σε μιαεκδήλωση που διοργάνωσε η εταιρεία ΕΜΙ.Είχε αποφασιστεί μάλιστα να ετοιμαστείαπό τον Parsons μια τετραφωνική μείξη γιατο σκοπό αυτό. Όμως τελικά η ΕΜΙ δενήθελε να πληρώσει για την εγκατάστασηστο πλανητάριο του τετραφωνικούσυστήματος ακρόασης. Έτσι τα μέλη τωνPink Floyd εκτός από τον Wright, αρνήθηκαν ναπαρευρεθούν και στη θέση τους υπήρχαντρία ομοιώματα σε φυσικό μέγεθος απόχαρτί.


    Απότότε έχει υποστεί πολλές επεξεργασίεςκαι έχει βγει σε αρκετές διαφορετικέςεκδόσεις, τόσο σε δίσκους βινυλίου των180gr όσο και σε CD. Η πρώτη έκδοσή του σεCD έγινε χωρίς καμία απολύτως επεξεργασίακαι μάλιστα η μεταφορά έγινε όχι απότις τελικές ταινίες, αλλά από ένααντίγραφό τους με Dolby-A. Η πραγματικάσημαντική έκδοση ήταν αυτή που βγήκετο 1992 με αφορμή τη συλλογή "Shine On",για την οποία έγινε remastering. Αυτήν τη φοράχρησιμοποιήθηκαν οι τελικές ταινίεςκαι έγινε επεξεργασία στο στούντιοMastering Lab του Λος Αντζελες από τον JamesGuthrie και με τη συμβολή του Alan Parsons.


    Δενέγινε αποθορυβοποίηση ούτε εκτεταμένηεπεξεργασία, παρά μόνο μια μικρή χρήσηισοστάθμισης που στο μεγαλύτερο μέροςτης αφορούσε σε μια αύξηση στην υψηλήπεριοχή των συχνοτήτων, όχι όμως σταθερήκαθ' όλη τη διάρκεια του δίσκου. Τα πιοδυνατά σημεία της ψηφιακής έκδοσης τουCD είναι αφενός η ενίσχυση της συνέχειαςστην ακρόαση και αφετέρου η μεγάληαύξηση της δυναμικής περιοχής. Τα ρολόγιακαι τα ροτοτόμ στο "Time" βγαίνουνπολύ πιο μπροστά και αυξάνεται ακόμηπερισσότερο η επιβλητικότητά τους, ενώγενικότερα έχουμε τη δημιουργίαπερισσότερων επιπέδων και καλύτεροδιαχωρισμό της στερεοφωνικής εικόνας,κάτι που δίνει πιο εντυπωσιακές διαστάσειςστα εφέ και τις κινήσεις ανάμεσα σταδύο ηχεία. Μάλιστα δεν έγινε ούτε ηενοποίηση των δύο πλευρών που ήθελε οParsons, παρ' όλο που οι αρχικές ηχογραφήσειςείχαν γίνει με αυτό το σκεπτικό. Η τελικήμεταφορά στο ψηφιακό CD έγινε από τονDoug Sax.


    Το"Dark Side Οf Τhe Moon" άρχισε ως ένα έργοκάτω από τον τίτλο "Eclipse". Οι πρόβεςξεκίνησαν τις τελευταίες ημέρες τουΝοεμβρίου του 1971 στον ιδιόκτητό τουςχώρο στο Broadhurst Gardens στο δυτικό Hampstead τουΛονδίνου. Τις πρώτες ημέρες ακολούθησαντη γνωστή τους τακτική. Άκουγαν ταινίεςαπό προηγούμενες ηχογραφήσεις για ναβρουν αχρησιμοποίητα μουσικά θέματακαι φράσεις που θα άξιζε τον κόπο ναδουλευτούν περαιτέρω. Στάθηκαν τυχεροί,αφού οι ακροάσεις έφεραν στο φως αρκετόαξιόλογο υλικό: ένα ορχηστρικό κομμάτιμε τον τίτλο "Breathe" που είχε γράψειο Waters το 1970 για το ντοκιμαντέρ "TheBody" σχετικά με την ανθρώπινη βιολογία,καθώς και δύο συνθέσεις του Rick Wright. Ηπρώτη δεν ήταν παρά μια σειρά ακόρντωνπου για χρόνια έμενε αχρησιμοποίητηκαι τελικά κατέληξε να αποτελέσει τηβάση πάνω στην οποία δομήθηκε το "TheGreat Gig In The Sky", ενώ η δεύτερη που είχετον τίτλο "The Violent Sequence" και είχεγραφτεί -αλλά απορριφθεί- για την ταινία"The Zabriskie Point" του Michelangelo Antonioni,εξελίχτηκε στο "Us And Them".


    Τακομμάτια ενορχηστρώθηκαν καιτελειοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια ενόςιδιαίτερα φορτωμένου προγράμματοςζωντανών εμφανίσεων, το οποίο συνεχιζότανκαι κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων.Σε αυτή την περίοδο έγραψαν τη μουσικήγια την ταινία "La Valee" που κυκλοφόρησεσε δίσκο με τον τίτλο "Obscured By Clouds",αλλά γύρισαν και τη διάσημη ταινία τους"Live At Pompeii". Έτσι ήταν έτοιμα ότανέφτανε η στιγμή να τα ηχογραφήσουν. Οιμουσικοί ήξεραν να τα παίζουν πολύ καλά,ήξεραν τι ήχους έψαχναν και έτσιεπικεντρώθηκαν σε άλλου είδουςαναζητήσεις. Μάλιστα έπαιξαν όλο τοέργο για πρώτη φορά σε συναυλία στις 17Φεβρουαρίου του 1972, πολύ πριν αρχίσουνκαν οι ηχογραφήσεις για το δίσκο, πουπραγματοποιήθηκαν από την πρώτη Ιουνίουτου 1972 έως τον Ιανουάριο του 1973 στοστούντιο 3 του Abbey Road σε ένα 16-κάναλομαγνητόφωνο. Σχεδόν ό,τι ακούμε είναιδεύτερης γενιάς και είναι εντυπωσιακότο πόσο καλό παραμένει παρ' όλα αυτά. Τοκλίμα καθ' όλη τη διάρκεια της δημιουργίαςτου δίσκου ήταν πολύ καλό και χαλαρό.Είναι χαρακτηριστικό ότι κατά τη διάρκειατων ηχογραφήσεων οι Floyd έβλεπαν ποδόσφαιροή Monty Pythons, ενώ μάλιστα μερικά από ταλεφτά που έβγαλαν από το Dark side ταχρησιμοποιήσαν για να τα επενδύσουνγια τη δημιουργία της ταινίας: MontyPython's The Holy Grail.


    Μπορείνα είναι δύσκολο να εξηγήσει κανείς τηνεπιτυχία του "Dark Side" και το αντίκτυποπου είχε στον κόσμο, αλλά αν εξετάσειτο θέμα από τη μέσα πλευρά, αν εστιάσειστους ίδιους τους Floyd, τότε τα πάνταμοιάζουν λογικά. Ήταν ίσως η στιγμή πουπερισσότερο από ποτέ λειτούργησαν ωςσυγκρότημα. Όλοι είχαν συμμετοχή, οκαθένας στον τομέα του, ενώ βρέθηκε στοαπόγειό της η δημιουργική συνεργασίατων Gilmour και Waters. Στην Αμερική έγινενούμερο 1 για μια βδομάδα, στην Αγγλίατο 2, σε Βέλγιο και Γαλλία το νούμερο 1,νούμερο 8 στη Βραζιλία, νούμερο 5 στηΓερμανία κτλ. Το συγκλονιστικό είναιότι έχει γραφτεί στο βιβλίο Guiness, ως τοalbum που παρέμεινε στα charts, περισσότεροαπό κάθε album. 11,4 συνεχόμενα χρόνια στοTop 200, όπου επέστρεψε για να κλείσεισυνολικά τις 741 βδομάδες, ενώ σε μερικάbillboard charts έκλεισε ακόμη και τα 26 χρόνια!!!Με την έκδοσή του σε SACD αρχίζει να σπάεικι άλλο τα ρεκόρ! Η εταιρεία Soundscan μάλισταεξέδωσε τη λίστα με τα 200 top σε πωλήσειςalbum για το 2002, στις ΗΠΑ και το Dark Side ήταντο 200ο με 417,000 πωλήσεις μόνο στις ΗΠΑ!

    Όλοςο δίσκος είναι ένα απίστευτης έμπνευσηςηχητικό κολάζ, που για τη δημιουργίατου χρησιμοποιήθηκαν κάθε γνωστή καιάγνωστη ηχοληπτική τεχνική, όλα τα εφέκαι οι μονάδες ηχητικής επεξεργασίαςπου ήταν διαθέσιμα παγκοσμίως, αλλά καιπολλά που ήταν εφευρέσεις των τεχνικώντου Abbey Road και του σχεδιαστή Peter Zinovieff.Έθεσαν το συνδυασμό της φαντασίας καιτης τεχνολογίας στην υπηρεσία τηςτέχνης, κάτι το οποίο οι Pink Floyd ανήγαγανισε ολόκληρη επιστήμη, αφού τα ηχητικάεφέ αποτελούσαν αναπόσπαστο συνθετικόστοιχείο των ενορχηστρώσεών τους. Αυτόόμως είναι το κλειδί. Όλα υπηρετούν τηνμουσική και αν αφεθείτε σε αυτή, τίποταδεν πρόκειται να σας αποσπάσει τηνπροσοχή.

    Στο"Dark Side Of The Moon" έχουμε μετατοπιστέςτονικότητας (pitch shifters) στα βοηθητικάφωνητικά και μεγάφωνα Leslie για την κιθάρα,ηχογραφημένους μετρονόμους, delay στιςκιθάρες και τα φωνητικά, feedback κιθάραςνα προσομοιώνουν τον ήχο τρένου, αναλογικάsynthesizer και ό,τι άλλο μπορείτε ναφανταστείτε. Πρόκειται για πράγματαπου σήμερα γίνονται πάρα πολύ εύκολακαι με το πάτημα ενός διακόπτη, αλλάτότε φτιάχνονταν εκ του μηδενός καιέπειτα από πολλές ώρες πειραματισμών.Ταυτόχρονα, έχει τρομερής έκτασης, γιατην εποχή, χαμηλά και πρωτοποριακή χρήσητης στερεοφωνίας, με τις κιθάρες ναπαίζουν ανάμεσα στα ηχεία, τα ντραμς ναανοίγονται σε όλο το πλάτος της σκηνήςκαι τους ήχους να πηγαινοέρχονταιανάμεσα στα δύο κανάλια.


    Άλλωστε,για να δέσει όλα αυτά τα θέματα και ναδημιουργήσει μια γενική συνοχή και μιαενιαία ατμόσφαιρα που θα κυλάει καθ'όλη τη διάρκεια του δίσκου, ο Waters είχεάλλη μια πολύ καλή και πετυχημένη (όπωςαποδείχθηκε) ιδέα. Έφτιαξε μια λίστα με20 ερωτήσεις και τις έγραψε σε 20 κάρτες.Ερωτήσεις όπως "Τι σημαίνει για σέναη φράση Dark Side Of The Moon;", "Φοβάσαι τονθάνατο", "Πότε ήταν η τελευταίαφορά που άσκησες βία;" και "Πιστεύειςότι είχες δίκιο;". Στη συνέχεια κάλεσανσε ένα δωμάτιο με τη σειρά όλους όσοιήσαν στα στούντιο του Abbey Road, τους έδειχναντις κάρτες και ηχογραφούσαν τις απαντήσειςτους. Η μόνη υπόδειξη ήταν να μην απαντούνμε ένα "ναι" ή ένα "όχι" και νααφήσουν τον εαυτό τους ελεύθερο και ναπούν ότι τους έλθει στο μυαλό. Από τηνδιαδικασία αυτή πέρασαν όλοι οι τεχνικοί,οι μουσικοί, αλλά και οι υπάλληλοι τωνστούντιο, καθώς και όσοι έτυχαν ναβρίσκονται εκεί εκείνη την ημέρα. Οιαπαντήσεις τους αποτελούν όλες τιςδιάφορες ομιλίες και τα γέλια που ακούμεσε διάφορα τραγούδια.


    Όσοκαι αν φαίνεται παράξενο, όλα αυτά ταηχητικά στοιχεία που μας ακούγονταισήμερα και έπειτα από εκατοντάδεςακροάσεις αναπόσπαστο στοιχεία τωντραγουδιών, δεν ήταν παρά αυθόρμητεςκουβέντες και μάλιστα από τους πιοετερόκλητους ανθρώπους. Ο πιο διάσημοςαπό όλους ήταν ο Paul McCartney, αλλά οιαπαντήσεις του δεν χρησιμοποιήθηκαν.Αντίθετα, μεγάλη συμμετοχή είχε ο θυρωρόςτου Abbey Road, o Jerry Driscoll, που έχει και τηντιμή να κλείνει το δίσκο με τα λόγια"There is no dark side of the moon really. As a matter of factit's all dark". Ύστερα από μερικά χρόνια οιPink Floyd συμφώνησαν να τον πληρώσουν γιααυτή του τη συμμετοχή.


    Εκπρώτης όψεως, το περίεργο με την επιτυχίατου "Dark Side Οf Τhe Moon" είναι ότι εδώέχουμε να κάνουμε με ένα έντεχνο δίσκοκαι όχι με το άθροισμα μερικών πολύκαλών τραγουδιών που μπορούν να σταθούνκαι από μόνα τους ή που βγήκαν ως singlesκαι πούλησαν αντίστοιχα μεγάλες ποσότητεςπροωθώντας το δίσκο. Το ακριβώς αντίθετοσυνέβη, αφού μόνο το "Money" βγήκε ωςsingle και αυτό μόνο στην Αμερική όπουέφτασε μόνο μέχρι το νούμερο δεκατρία.Η μέχρι τότε μάλιστα δημοτικότητα τωνPink Floyd δεν δικαιολογούσε τον ξαφνικόπανικό που έγινε. Είχαν αρκετά μεγάληφήμη ειδικά στην Αγγλία και μια σταδιακήαύξηση της δημοτικότητάς τους και τωνπωλήσεων των δίσκων τους, αλλά η αμέσωςπροηγούμενη κυκλοφορία τους είχεπουλήσει μόνο 250.000 αντίτυπα μέχρι τότε,είχε φτάσει στο νούμερο 3 της Βρετανίαςκαι στο 70(!) της Αμερικής. Φυσικά περιείχετο "Echoes" που δημιούργησε το πρώτομεγάλο κύμα φανατικών οπαδών, αλλά είχεκαι τα πολύ αδύνατά του σημεία, ενώβάδιζε στον προηγούμενο δρόμο των Floydμε τα τεράστια πειραματικά κομμάτια,κάτι που σταμάτησε απότομα με το "DarkSide Οf Τhe Moon".

    Αντίθετατο "Dark Side" ακόμη και πριν ολοκληρωθεί,είχε δημιουργήσει έναν τρομερό μύθοπου το περιέβαλε. Οι Pink Floyd το έπαιζανστις συναυλίες που έδιναν κατά τηδιάρκεια των ηχογραφήσεών του, στηναρχή τμηματικά και μετά ολόκληρο. Είναιχαρακτηριστικό ότι κυκλοφόρησε στηνΑγγλία ένας παράνομος δίσκος με τηνηχογράφηση όλου του "Dark Side" από μιααπό αυτές τις συναυλίες και πούλησε120.000 αντίτυπα, χωρίς ποτέ να εμφανιστείστα δισκοπωλεία και πριν οι Pink Floyd ναέχουν ολοκληρώσει εντελώς τιςενορχηστρώσεις των κομματιών του. Επίσηςτότε δεν υπήρχαν τα σημερινά μέσαπροβολής με τα οποία είναι σίγουρο ότιοι Floyd θα έκαναν θαύματα, αφού πάνταείχαν το οπτικό και το θεατρικό στοιχείοέντονα τοποθετημένα στις συναυλίεςτους. Μην ξεχνάμε ότι πολλοί δίσκοι τουςγράφτηκαν για το ηχητικό ντύσιμοκινηματογραφικών ταινιών, αλλά και ότισυνόδεψαν κατά καιρούς πολλές θεατρικέςπαραστάσεις.

    Το πιο σημαντικό όμωςείναι ότι το "Dark Side Οf Τhe Moon" έγινεαμέσως αποδεκτό καλλιτεχνικά και σεόλα τα επίπεδα. Αποθεώθηκε από τουςκριτικούς, λατρεύτηκε από τον κόσμο,όλοι μιλούσαν με υπερηφάνεια για τηναγορά του, ενώ αποτέλεσε δίσκο αναφοράςτόσο ως προς τη μουσική, όσο και τηνηχητική και τεχνολογική του πλευρά.Μάλιστα η αποδοχή του ήταν καθολικήανεξαρτήτως ηλικίας και μουσικώνπροτιμήσεων. Μέχρι το τέλος της δεκαετίαςτου 1980 σχεδόν όλα τα μαγαζιά που πουλούσανσυσκευές Ηi-Fi το χρησιμοποιούσαν ως τοβασικό μέσο επίδειξης των δυνατοτήτωντων ηχητικών τους συσκευών. Με το "DarkSide" οι Pink Floyd έφτασαν στο απόγειο τηςδόξας του και απογειώθηκαν από το επίπεδοενός καλού συγκροτήματος με περιορισμένο,αλλά φανατικό κοινό, στα επίπεδο τουπαγκόσμιου φαινομένου, αποκτώνταςμυθικές και αντίστοιχες διαστάσεις μετους Beatles.

    Δεν είναι παράξενο πουακόμη και ο ίδιος ο Gilmour δεν έχει εξήγησηγια την επιτυχία του δίσκου. "Πρέπεινα έχει συλλάβει το πνεύμα της στιγμής.Υπάρχει κάτι σε αυτόν το δίσκο για τονκαθένα από τους ακροατές και ήμαστε απότην αρχή πεπεισμένοι ότι το συνολικόπακέτο (μουσική, στίχοι, ηχητική ατμόσφαιρακαι εξώφυλλο) ήταν ασύγκριτα πολύ πιοδυνατό από οτιδήποτε είχαμε κάνει μέχριεκείνη τη στιγμή και ότι θα είχε αντίστοιχαπολύ καλύτερες πωλήσεις. Για να είμαιόμως ειλικρινής, δεν μπορώ να εξηγήσωτην τόσο μεγάλη έκταση της εμπορικήςτου απήχησης. Δεν τρέφουμε κανενόςείδους αυταπάτες και δεν πιστεύουμεότι είναι ο καλύτερος δίσκος που έχειποτέ γίνει. Πιστεύω ότι είναι ένας πάραπολύ καλός δίσκος και είμαι πολύυπερήφανος για αυτόν, αλλά υπάρχουνπολλοί άλλοι που αξίζουν το ίδιο ήπερισσότερο αυτό τον τίτλο".

    Εμείςδεν ξέρω κατά πόσο συμφωνούμε με τηνάποψη του Gilmour. Το σίγουρο είναι πως τοDark Side αποτέλεσε το προϊόν της ενοποιημένηςπροσπάθειας και των 4 μελών του γκρούπ.Με τον Waters να γράφει τους πιο δυνατούςστίχους που έγραψε ποτέ και μόνο με τοWall θα μπορούσαν να συγκριθούν, τονGilmour να φτάνει την κιθάρα του στηνκορύφωση, ανοίγοντας νέους δρόμους στηντεχνική του παιξίματος μιας κιθάρας,τον Wright να δίνει ότι καλύτερο έδωσε ποτέμουσικά και τον Mason να χαρίζει πρωτοτυπίακαι ιδέες, οι Floyd μπήκαν στο πάνθεον τηςμουσικής σκηνής. Σε τελική όμως ανάλυση,τι σημασία έχει το αν ένας δίσκος έχεισπάσει λίγα, πολλά ή και κανένα ρεκόρπωλήσεων, καθώς και αν αυτό έχει λογικήεξήγηση, αν αποτελεί προϊόν συνέχειαςή αν έχουμε να κάνουμε με κάτι εντελώςανεξήγητο. Η ουσία είναι ότι με το "DarkSide Οf Τhe Moon" οι Pink Floyd κατάφεραν πέρααπό κάθε αμφιβολία να δημιουργήσουντην καλύτερη και πιο ολοκληρωμένη τουςκυκλοφορία, αν και όχι απαραίτητα τηναγαπημένη του καθενός από εμάς.


    Έχειόμως μια ποιοτική συνέχεια και ένασταθερά υψηλό επίπεδο από το πρώτο ωςτο τελευταίο δευτερόλεπτο, κάτι πουσπάνια συναντάμε. Δεν υπάρχει ούτε ένααδύνατο τραγούδι, αλλά ούτε καν έναδευτερόλεπτο άχρηστο ή δεύτερης διαλογήςή που να βαριέσαι να το ακούσεις αντίθετααπό όλους τους υπόλοιπους δίσκους τους,που είχαν πολύ δυνατά σημεία, αλλά καιλίγα ή περισσότερα αδύνατα ή μέτρια. Αςδώσουμε και πάλι το λόγο στον David Gilmour."Δεν μου ακούγεται σαν ένας δίσκοςπου έγινε πριν από 27 ολόκληρα χρόνια,αλλά σαν μια σημερινή δημιουργία. Οιτεχνικές ηχογράφησης δεν είναι ούτεπαλιομοδίτικες, ούτε ξεπερασμένες.Είναι ένας δίσκος που παραμένει φρέσκος".

    Πράγματιτο "Dark Side" τα έχει όλα και σε σχεδόντέλειες δόσεις: πολύ καλές, δυνατές,αλλά και απλές μελωδίες, πασπαλισμένεςμε μια ατελείωτη σειρά από ηχητικάπαιχνιδίσματα και εφέ που διεγείρουνκαι κρατούν το μυαλό των ακροατών σεμόνιμη εγρήγορση. Το παίξιμο είναι πολύυψηλού επιπέδου, οι ενορχηστρώσειςέντεχνες, αλλά με ψυχή και χωρίς ναυπάρχουνε ούτε μια περιττή νότα, ήχοςή ηχητικό εφέ. Έχουμε συνεχείς αλλαγέςατμόσφαιρας, έντασης και ρυθμού. Απόένα καθαρά ροκ κομμάτι μεταφερόμαστεσε μια επική σύνθεση και από εκεί σε έναορχηστικό διάλειμμα, που με τον τρόποτου όμως και κυρίως με το συνδυασμό τουμε τη μουσική, ηχητική και ηχοληπτικήενορχήστρωση καταφέρνει να μας περνάτα μηνύματα, πολλές φορές πιο άμεσα απότο αν είχε στίχους (On the Run). Και μια καιμιλάμε για στίχους, αυτοί αποτελούν έναακόμη δυνατό σημείο για το οποίο ισχύειό,τι και για το καθαρά ηχητικό μέρος."Βαριά", αλλά καθημερινά θέματα,δοσμένα με μια απλότητα και αμεσότηταστον λόγο που χτυπάει κατευθείαν στηνψυχή μας. Όποιος θέλει, μπορεί να ακούσειτα κομμάτια αποσπασματικά ή το δίσκοως ένα ενιαίο και συνεχές μουσικό έργομε αρχή, μέση και τέλος.
    Θεματικόυπόβαθρο
    Γιανα κατανοήσουμε τη σημασία του Dark Side ofthe Moon και το θεματικό του υπόβαθρο πρέπεινα γνωρίζουμε την προέλευσή του και απόπού ξεκινάνε οι μουσικές του ρίζες. Ηθεματολογία όπως και στα περισσότεραalbums tων Floyd είναι ενιαία. Αποτελεί δεπροϊόν της ανήσυχης και περίεργηςψυχολογίας του Waters. Τα επιμέρους θέματααποφασίστηκαν από κοινού με τα υπόλοιπαμέλη του συγκροτήματος και αφορούσανστο φόβο των ταξιδιών (On The Run), την κάθεείδους παραίτηση που συνοδεύει ταγηρατειά (Time), το θάνατο και τη θρησκεία(The Great Gig In The Sky), τα λεφτά (Money).

    Ηιδέα όμως εξελίχτηκε και τελικά κατέληξενα αποτελέσει μια διατριβή για τιςαιτίες που οδηγούν στην τρέλα. Μάλισταμέχρι και την τελευταία στιγμή, ο πλήρηςτίτλος ήταν "Eclipse: A Piece For Assorted Lunatics"(Έκλειψη: Ένα κομμάτι για διαφόρων ειδώνφρενοβλαβείς). Όλοι οι στίχοι ήταναποκλειστικά του Roger Waters και είναιαποδεκτό από όλα τα μέλη των Pink Floyd ότιγια πρώτη φορά είχαν πολύ καλούς στίχουςκαι μάλιστα σε όλα τα τραγούδια. Η απόφασηνα το μετονομάσουν σε Dark Side of the Moon ήτανδύσκολη μιας και μια άλλη μπάντα με τοόνομα Medicine Head είχαν βγάλει το 1972 έναalbum με τον ίδιο ακριβώς τίτλο.


    ΤοDark Side of the Moon είναι λοιπόν ένα album πουαφορά στους λόγους που κάνουν ένανάνθρωπο σήμερα τρελό. Και λέγοντας τρελόδεν εννοοεί αυτούς που είναι σε ψυχιατρικήκλινική. Η τρέλα ορίζεται ως η καθημερινήμας δραστηριότητα. Τελικά, η σημερινήκοινωνία δεν είναι από μόνη της μιαμεγάλη ψυχιατρική κλινική; Όλοι μαςκάνουμε καθημερινά πράγματα χωρίςλογική και ουσία και οδηγούμαστε πιοκοντά στην τρέλα. Σκοτώνουμε συνανθρώπουςμας, σκοτώνουμε την ψυχή μας για ταλεφτά, τρέχουμε να προλάβουμε να γίνουμεπλουσιότεροι, ισχυρότεροι και ξεχνάμετην ανθρώπινή μας υπόσταση και τελικάχάνουμε το τρένο της ζωής. Γιατί; Για ναδούμε τελικά ότι η ζωή μας φτάνει στοτέλος. Είμαστε πλούσιοι, αλλά πεθαίνουμεκαι δεν έχουμε ζήσει τίποτα. Γιατί ήμαστενεκροί από καιρό. Χάνουμε τη λογική μαςστη σκέψη αυτή. Όλα αυτά προσπαθεί ναεξηγήσει το Dark Side of the Moon και να ντύσειμουσικά ένα σύνολο στίχων, σύγχρονο γιακάθε εποχή πόσο μάλλον για σήμερα.


    Ακόμηκαι το ίδιο το εξώφυλλο επιλέχτηκε γιανα εξυπηρετήσει ακριβώς αυτό τον σκοπό.Το Τρίγωνο πρίσμα είναι ένα σύμβολοφιλοδοξίας. Μιας φιλοδοξίας που σε όλητη ζωή μας μας τρελαίνει. Το εξώφυλλοτο διάλεξαν ο Wright και ο Waters μέσα σε μερικάδευτερόλεπτα, απορρίπτοντας τον Ασημένιοsurfer ανάμεσα στα άλλα.

    Περιγραφήκαι ανάλυση
    Οδίσκος ανοίγει με τον ήχο από τουςπαλμούς μιας καρδιάς. Δεν πρόκειταιφυσικά για ηχογράφηση καρδιάς, αλλά γιαδιπλά χτυπήματα της μπότας από τα ντραμςτου Mason που έχουν υποστεί επεξεργασίαμέσω μιας πύλης θορύβου (noise gate), ενόςκυκλώματος δηλαδή που κόβει απότομα τοσήμα όταν αυτό πέσει κάτω από μια στάθμηέντασης την οποία καθορίζουμε εμείς.Δεν αφήνεται έτσι να ακουστεί η ουράτου ήχου της μπότας, με συνέπεια ναενισχύεται η αίσθηση του ρυθμού και ναδημιουργείται μια ένταση που φτάνειστα όρια της αγωνίας ή ακόμη και τουφόβου. Είναι το σημείο που περισσότεροαπό κάθε άλλο στο δίσκο γίνεται αντιληπτήη υποβάθμιση της ποιότητας που οφείλεταιστις απανωτές γενιές ηχογράφησης. Ητελική μπότα είναι τρίτης γενιάς καιακούγεται εύκολα το φύσημα που υπάρχειαπό πίσω της, αναμεμειγμένο με τηναντήχηση. Όλο το εισαγωγικό κομμάτιαποτελεί ένα κολάζ που δημιουργήθηκεστο τελικό στάδιο των ηχογραφήσεων καιαποτελείται από τμήματα των υπόλοιπωνσυνθέσεων του δίσκου.

    Ηαίσθηση που δίνει το Speak to me, είναι αρχικάη ηρεμία και στη συνέχεια το άγχος καιη αγωνία που σταδιακά δυναμώνουν. Οιχτύποι της καρδιάς χρησιμοποιήθηκανπολύ έξυπνα από τους Floyd, για το album.Εκφράζουν τη ζωή. Εκφράζουν όμως και τοάγχος της καθημερινότητας, την αγωνία,το φόβο, τον έρωτα και συνδέονται άμεσαμε την ψυχική κατάσταση ενός ατόμου.Οτίτλος "Speak To Me" (Μίλα μου) προήλθεαπό τη φράση που έλεγε ο Parsons στον Masonγια να του δώσει το σήμα να ξεκινήσεινα παίζει κάθε φορά που όλα ήταν έτοιμαγια να τον ηχογραφήσει. Το "Speak To Me"κρατάει μόλις ένα λεπτό και 13 δευτερόλεπτακαι τελειώνει με ένα ανάποδο ακόρντοτης κιθάρας που οδηγεί στο "Breathe".Ανάποδο ακόρντο σημαίνει ένα ακόρντοπου έχει παιχτεί κανονικά, αλλά με τηνταινία να τρέχει με την αντίθετη φορά.Έτσι όταν στην αναπαραγωγή επαναφέρουμετην ταινία στην κανονική της φορά, οήχος του ακόρντου ακούγεται ανάποδα,από το τελείωμά του προς το αρχικόχτύπημα. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότιτο "stoned" γέλιο που ακούγεται στοSpeak to me είναι από τον Peter Watts, road manager τωνFloyd, ο οποίος φαίνεται και στο οπισθόφυλλοτου Ummagumma.

    Στο"Breathe" κυριαρχούν (όπως και στο"Great Gig in the Sky") η slide κιθάρα τουGilmour, αλλά και η δεύτερη κιθάρα πουβρίσκεται στο αριστερό κανάλι και είναιπερασμένη από ένα μεγάφωνο Leslie. Ο ήχοςείναι χαρακτηριστικός, έχει κίνηση καιθυμίζει κάτι ανάμεσα σε vibrato και wah-wah,εξαιτίας της κίνησης των μεγαφώνων τουLeslie. Προσέξτε το μαγικό και τόσοατμοσφαιρικό ήχο που δημιουργείται απότο συνδυασμό του ήχου της slide κιθάραςμε τη χρήση delay και reverb, αλλά και το πόσοαρμονικά έρχεται να δέσει ο ήχος τουοργάνου του Rick Wright. To κομμάτι είναι πάραπολύ απλό και ατμοσφαιρικό. Έχει όμωςαπό κάτω μια ρυθμική βάση με ρυθμό,στάθμη και μέθοδο ηχογράφησης που σεπρώτη σκέψη έρχεται σε αντιδιαστολή μετην ατμόσφαιρα που δημιουργούν ταυπόλοιπα όργανα. Αυτό όμως είναι τοκλειδί της επιτυχίας του "Dark Side Οf ΤheMoon". Προσέξτε τη μουσική σε αυτό τοκομμάτι γιατί πάνω σε αυτή στηρίζεταιολόκληρο το Dark Side of the Moon.

    Χαρακτηριστικήπερίπτωση είναι το ορχηστικό "On TheRun" που ακολουθεί. Αρχικά, ονομάζοταν"The Travel Section". Σε κάθε άλλη περίπτωσηθα ήταν μια βαρετή σύνθεση ή καλύτεραμια επίδειξη των δυνατοτήτων τηςσύγχρονης τεχνολογίας και των synthesizerχωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο. Εδώ όμωςδένει απόλυτα με την ατμόσφαιρα τουδίσκου και περνά το μήνυμά του (φόβοςκαι αγωνία των ταξιδιών) πιο έντονα ίσωςαπό κάθε άλλο τραγούδι του δίσκου.Κυρίαρχοι εδώ, αλλά και σε όλη τη διάρκειατου δίσκου είναι οι διάφοροι περίεργοιήχοι που μοιάζουν με μηχανές, ελικόπτερα,και παλμούς. Όλα αυτά προέρχονται απόένα αναλογικό synthesizer, το VCS3 της EMS(Electronic Music Systems) του Peter Zinovieff. Εκτός απόμερικά σποραδικά εφέ και τον ήχο τηςέκρηξης στο τέλος που προέρχεται απότην ηχητική βιβλιοθήκη του Abbey Road, όλοτο "On The Run" είναι παιγμένο από τοVCS3. Κυρίαρχος είναι ο ήχος από τα βήματακαι την αναπνοή ενός ανθρώπου που τρέχει.Ο άνθρωπος είναι ο δεύτερος μηχανικόςήχου Peter James και η ηχογράφηση έγινε στοδεύτερο δωμάτιο του Abbey Road με τους PinkFloyd απόντες και τον Parsons βασικό εμπνευστήτης ιδέας.


    Ησυνέχεια ανήκει στο "Time" με τηνκαταπληκτική εισαγωγή. Στην αρχή υπάρχουντα διάσημα πλέον ρολόγια. Μια δημιουργίαπου οφείλεται εξ ολοκλήρου στο μηχανικούήχου Alan Parsons που τα είχε ηχογραφήσει,μοντάρει και μιξάρει σε τέσσερα κανάλιαμε σκοπό την επίδειξη των δυνατοτήτωντης τετραφωνίας (quad) και πολύ πριν κανακούσει το τραγούδι. Ο Parsons είχε δουλέψειξανά με τους Floyd ηχογραφώντας καιμιξάροντας το δίσκο "Atom Heart Mother".Στο "Dark Side" ο ρόλος του είναικυρίαρχος, σε σημείο που δεν θα ήτανυπερβολή να ισχυριστεί κανείς ότιαποτέλεσε το πέμπτο μέλος του συγκροτήματος.Πολλά ηχητικά εφέ είναι δικές του ιδέεςκαι υλοποιήσεις, όπως και το μεγαλύτερομέρος της μείξης, αφού στα περισσότερατμήματα είχαν γίνει επιμέρους μείξειςσε ένα δεύτερο μαγνητόφωνο, οι οποίεςκαι αποτέλεσαν τις βάσεις για την τελική.


    Ταρολόγια ακολουθούνται από τα ροτοτόμ,τις σποραδικές νότες του ηλεκτρικούπιάνου και την κιθάρα, που δημιουργούνμια ηχητική πανδαισία που δεν χορταίνειςνα ακούς. Προσέξτε πως παραμορφώνουντα ντραμς αμέσως μόλις μπαίνουν, κάτιπου οφείλεται στην υπερβολική πολλέςφορές χρήση του limiting (περιοριστήςδυναμικών μεταβολών) που ήταν επιλογήτου Chris Thomas και σε αντίθεση με τις απόψειςτου Parsons. Το "Time" χρησιμοποιήθηκεγια 20 ολόκληρα χρόνια ως το αποκλειστικόκομμάτι επίδειξης στα μαγαζιά με ηχητικάσυστήματα Ηi-Fi. Το Time είναι μια από τιςκαλύτερες και πιο πλήρεις συνθέσειςτου group. Στίχοι που σου δημιουργούν μιανοσταλγία και μια αίσθηση ότι δενκατάφερες όσα έπρεπε στη ζωή σου,πλαισιώνονται από υπέροχες μελωδίεςκαι την κιθάρα του Gilmour σε μοναδικά σόλο.Το άγχος της καθημερινότητας, οιλανθασμένες επιλογές του παρελθόντος,η υποβάθμιση της προσωπικότητάς μαςστο βωμό της ρουτίνας είναι τα σημείαπου θίγει το κομμάτι αυτό. Και μαςπροτρέπει να κυνηγάμε τα όνειρα μας όσοείναι νωρίς, γιατί θα έρθει η στιγμή πουθα κοιτάξουμε πίσω και θα δούμε ότι δενκάναμε αυτό που θέλαμε στη ζωή μας. Κιαυτό θα μας τρελάνει...


    Οιστίχοι του Time, δένουν αρμονικά τη ζωήμε το θάνατο. Σε αρκετούς στίχουςπαρατηρούμε την αντίφαση ζωής καιθανάτου μέσα στον ίδιο στίχο.
    Youare young and life is long and there is time to kill today,breath-death, run-gun, sunshine-rain, one day-ten years, time is goneείναιστίχοιπουδίνουνστοχρόνοτηδιάστασηπουτουδίνειοWaters. Τομυαλό μας ταξιδεύει μέσα στο χρόνο καιόλα είναι τόσο κοντά όσο και μακριάμεταξύ τους. Στη συνέχεια, το Time συνδέεταιάρρηκτα μουσικά με το Breathe Reprise (Αρχικόςτίτλος (Home Again), το οποίο επιφανειακάτονίζει την αξία του να ξεκουράζεσαιστο σπίτι σου, δίπλα στη φωτιά, στηνουσία όμως, κατακρίνει την εκκλησία καιτη θρησκεία με ένα αρκετά έμμεσο τρόπο.

    Καιη μουσική πανδαισία συνεχίζεται με τοαριστούργημα του Wright "The Great gig in thesky" (αρχικός τίτλος "The MortalitySequence"). Τα ελεύθερα φωνητικά του "TheGreat Gig In The Sky" δεν νομίζουμε ότι έχουνπεράσει απαρατήρητα από κανέναν.Οφείλονται στην Clare Torry, την οποία πρότεινεστους Pink Floyd ο Parsons. Δεν της έδωσαν ούτεστίχους ούτε μελωδία. Μόνο τη γενικήοδηγία να τραγουδήσει ελεύθερα πατώνταςπάνω στα ακόρντα του Wright και χωρίς ναχρησιμοποιεί λέξεις. Ό,τι ακούτε είναιμια καθαρά δική της δημιουργία. Δεν πήρεόμως ποσοστό για την σύνθεση τουκομματιού, παρά μόνο ένα ποσό πουανταποκρινόταν στις ώρες που χρειάστηκεγια να τραγουδήσει αυτές τις φράσεις,καθώς και μερικές άλλες ακόμη πουυπάρχουν στο δίσκο. Αυτό παραδέχτηκανοι Floyd έπειτα από χρόνια ότι δεν ήτανσωστό, αφού η Torry είχε μεγάλο ποσοστόστην τελική μορφή του κομματιού. Toκομμάτι αναφέρεται στο θάνατο και στοφόβο του θανάτου. Προσπαθεί να μαςοδηγήσει μουσικά μέσα στο φόβο αυτό καινα μας απαλλάξει. Ταυτόχρονα, αμφισβητείτη θρησκοληπτική αντιμετώπιση τουθανάτου και αντιμετωπίζει το φόβο αυτόως μια κατάσταση που οδηγεί στην τρέλα.


    Μετη φωνή της η Torry εκφράζει απίστευτα τοφόβο αυτό και την επακόλουθη τρέλα.Αρχικά, γλυκιά αρχίζει να ηδονίζεται,να εκστασιάζεται και στη συνέχεια ναπονά και να υποφέρει. Η φωνή τηςμετατρέπεται από παιχνιδιάρικη σεπαρανοϊκή, ώστε τελικά να ηρεμήσει.


    Τοπιο γνωστό, όμως, κομμάτι του δίσκουείναι αυτό που ακολουθεί, το Money. Τοκομμάτι αυτό αποτέλεσε και μια μεγάληεπιτυχία στα Charts, φτάνοντας στο 13 καιαποτελεί ακόμη και σήμερα το τραγούδιγια ότι σχετίζεται με την απόκτησηχρημάτων. Το Money αναφέρεται στην ανάγκητου ανθρώπου για συνεχόμενη απόκτησηαγαθών και την τάση για υπερκατανάλωσηπου χαρακτηρίζει την εποχή μας. Σατιρίζειτην υποκρισία των ανθρώπων που κατηγορούντο χρήμα και θέλουν να δείχνουν υπεράνωστην ουσία όμως κάνουν τα πάντα για νααποκτήσουν όσο περισσότερα γίνεται. Κιέτσι ανοίγεται άλλος ένας δρόμος προςτην τρέλα. Μουσικά βασίστηκε πάνω στηνπερίφημη και πασίγνωστη πλέον μελωδικήγραμμή που έγραψε ο Waters, η οποία μάλισταείναι σε 7/4, κάτι πολύ ασυνήθιστο γιαροκ συγκρότημα, αλλά και στη δυτικήμουσική γενικότερα. Ο Waters επίσης είναιυπεύθυνος για την ιδέα και τη δημιουργίαόλων των εφέ με τα κέρματα που υπάρχουνστην αρχή του κομματιού και είναιμονταρισμένα με έναν καταπληκτικό τρόποεισάγοντας το ρυθμό του τραγουδιού. Ταηχογράφησε στο σπίτι του με ένα δικάναλοRevox πετώντας κέρματα και κομμάτια απόχαρτί μέσα σε ένα μίξερ και προσθέτονταςστο τέλος κάποιους ήχους από την ηχητικήβιβλιοθήκη του Abbey Road. Η υπόλοιπη δομήτου κομματιού δημιουργήθηκε στο στούντιοαπό όλο το συγκρότημα.


    Στοδίσκο το μπάσο είναι παιγμένο από τονGilmour και, αν προσέξετε, θα ακούσετε ότικάτω από τις δύο πρώτες φορές που παίζεταιη φράση του μπάσου, έχει μείνει μιακακοπαιγμένη κιθάρα. Από την τρίτηεπανάληψη και μετά η κιθάρα ντουμπλάρειτο μπάσο, ενώ μόλις αρχίζει το κυρίωςμέρος του κομματιού οι κιθάρες γίνονταιδύο (μια δεξιά και μια στο κέντρο), μετην δεξιά να περνάει από τρέμολο (Squarewave). Το κομμάτι έχει πολλές εναλλαγές.Αρχικά περνά από τα 7/4 στα 4/4 τη στιγμήπου αρχίζει το σόλο του σαξοφώνου, τοοποίο όμως συνεχίζει να παίζει στα 7/4.Τη σκυτάλη παίρνει η κιθάρα που μαςδίνει τρία διαδοχικά σόλο, καθένα με τοδικό του ήχο και τεχνική. Στο πρώτοέχουμε ένα πλούσιο ήχο δημιουργημένομε τον τεχνητό διπλασιασμό της κιθάραςμέσω του delay και τη χρήση τεχνητήςαντήχησης, στο δεύτερο η κιθάρα είναιμόνη της, με εντελώς διαφορετικό καιστεγνό ήχο, ενώ έχει μεταφερθεί στααριστερά. Στο τρίτο σόλο επανερχόμαστεστο κέντρο και στον πλούσιο ήχο, πουαυτή τη φορά όμως δημιουργείται με τοφυσικό διπλασιασμό του ήχου της κιθάρας,δηλαδή με το να παιχτεί η ίδια ακριβώςγραμμή της κιθάρας δύο φορές. Δημιουργείταιέτσι ένας πλούσιος και με όγκο ήχος,αντίστοιχος με αυτόν των εγχόρδων σεμια κλασική ορχήστρα. Το Money κλείνει μετη φωνή του κιθαρίστα των Wings, Henry McColluch"I don't know I was really drunk at the time" ως απάντησηστην ερώτηση του Waters σχετικά με το πότεάσκησε τελευταία βία και αν είχε δίκιο.

    Ησυνέχεια ανήκει στο Us and them, έναν μουσικόύμνο κατά του πολέμου και της βίας. Μιαπαράνοια που διαιωνίζεται και καταστρέφεικάθε ίχνος πολιτισμού. Σκεφτόμενοι τηνπερίοδο που γράφτηκε είναι περίεργοπου έφτασε μόλις στο #101 των US charts. Πάντως,λένε ότι στιχουργικά αποτελεί το τραγούδιεκείνο με το οποίο ο Waters σε μετέπειταAlbums του, θα μπορέσει να εκφράσει τιςοργισμένες του απόψεις για τον πόλεμοκαι τη βία. Αρχικά, είχε γραφτεί το 1969από τον Wright σαν ένα πιάνο σόλο για τοZabriskie Point, με τον τίτλο The Violent Sequence. Ησυνέχεια ανήκει στο Any colour you like, μιαμουσική Οδύσσεια σε ένα ταξίδι μέσα σταχρώματα, στη ζωή, στην ίδια την τρέλα. Οαρχικός του τίτλος είναι Scat και το όλοκομμάτι αποτελεί την αρχή μιας μουσικήςαλληλουχίας που θα ολοκληρωθεί στοEclipse.

    ΣτοBraindamage γίνεται η αναφορά για τη σκοτεινήπλευρά του φεγγαριού. Μάλιστα ο αρχικόςτου τίτλος ήταν Dark Side of the Moon και μια πιοHard rock έκδοσή του είχε γραφτεί για τοMeddle. Ο τρελός είναι στο γρασίδι, θυμάταιπαιδικά παιχνίδια και γέλια. Η κοινωνίατον έκανε τρελό. Πρέπει να τον διατηρήσειτρελό (got to keep the loonies on the path). Κι αν τοφράγμα της τρέλας έχει σπάσει και τοέχουμε ξεπεράσει εδώ και καιρό τότε θασυναντηθούμε στη σκοτεινή πλευρά τουφεγγαριού. Την πλευρά εκείνη του εαυτούτου που δεν βλέπει κανείς, που δεν θέλεινα δει κανείς. Ο τρελός είναι στο κεφάλιμου. Σηκώνεις τη λεπίδα να κάνεις τηναλλαγή (να αυτοκτονήσει ίσωςWink, μέχρι ναγίνεις υγιής ψυχικά. Κι όμως η πόρτα τηςλογικής κλείνει και το κλειδί πετιέται.Κανείς δεν μπορεί να σε αγγίξει πια, ναμπει μέσα σου. Όμως, αυτός που είναι μέσασου δεν είσαι εσύ.Με αυτό τον στίχο, ηπαράνοια έχει επέλθει. Στο Braindamage, oWaters αναφέρεται και στις εφημερίδες(folded faces) και στον Τύπο γενικότερα, πουμε τις ειδήσεις που μας προσφέρουνοδηγούν στην παράνοια. Επίσης, τελικάξεκαθαρίζουν ότι ούτως ή άλλως είμαστετρελοί όλοι μας έστω και λίγο.


    Τοalbum τελειώνει με το Eclipse, που συνοψίζειτην τρέλα ως τη ζωή μας ολόκληρη. Μαςυπενθυμίζουν ότι, όλα όσα πιστεύουμε,ότι κάνουμε, ότι νιώθουμε, ότι αγγίζουμε,ότι αγαπάμε μπορεί να είναι φαινομενικάκαι η αλήθεια να έχει κρυφτεί επιτηδευμένα.Οι Pink Floyd εδώ προσπαθούν να καταστρέψουνόποιες παραισθήσεις έχουμε σχετικά μετον "φαινομενικό" κόσμο που μαςπεριβάλλει. Τον εξαφανίζουν. Και τελικάμένει ο αληθινός κόσμος; Μα ο αληθινόςκόσμος είναι μια ιδέα που δεν χρησιμεύεισε τίποτα πια και δεν σε υποχρεώνει πιαγια τίποτα. Είναι μια ιδέα που πρέπεινα εξαλειφθεί, γιατί είναι άγνωστη όπωςη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού. Όλαγίνονται κάτω από το φως του ήλιου, τοφως της λογικής...αλλά η λογική επισκιάζεταιαπό την τρέλα και τελικά από την ίδιαμας τη ζωή. Και τελικά ο αληθινός κόσμοςέχει εξαφανιστεί κι αυτός! και μαζί μεαυτόν και ο φαινομενικός! Είναι μεσημέρι,στιγμή της μικρότερης σκιάς, τέλος τηςμεγαλύτερης πλάνης, αποκορύφωμα τηςανθρώπινης ιδιότητας. Και με τους χτύπουςτης καρδιάς, το album τελειώνει όπως άρχισε,με μια φωνή να ακούγεται να λέει ότιτελικά δεν υπάρχει σκοτεινή πλευρά τουφεγγαριού.

    Specialthanks to Hi-Tech Magazine and Korgy for the information

      Η τρέχουσα ημερομηνία/ώρα είναι Τρι Μαρ 19, 2024 4:12 pm