ωτομέτρηση
Έχουμε καταλάβει ότι η φωτογραφία
(ως λανθάνουσα εικόνα) εμφανίζεται πάνω στο φιλμ μας όταν πέσει φως
πάνω σε αυτό. Επίσης έχουμε δει διάφορους τρόπους για να ελέγχουμε την
ποσότητα του φωτός που φτάνει στο φιλμ. Ο πρώτος από αυτούς έχει να
κάνει με την επιλογή της ταχύτητας κλείστρου. Η ταχύτητα 30 αφήνει το
κλείστρο ανοιχτό για διπλάσιο χρόνο από ότι η ταχύτητα 60 επομένως
διπλάσια ποσότητα φωτός θα φτάσει στο φιλμ μας. Θυμηθείτε τι σημαίνει
stop! Ανάλογα το διάφραγμα f 2 αφήνει διπλάσιο φως να περάσει στο φιλμ
από ότι το διάφραγμα f 2.8. Για να συνδυάσουμε λίγο τα πράγματα. Τραβάω
μία φωτογραφία με ταχύτητα 125 και f 5.6. Ας πούμε ότι στο φιλμ μας
φτάνει Χ ποσότητα φωτός. Αν τραβήξω την ίδια ακριβώς φωτογραφία (οι
φωτιστικές συνθήκες και το κάδρο μας είναι ολόιδιο με πριν) με ταχύτητα
125 και f 4 θα φτάσει 2Χ ποσότητα φωτός στο φιλμ μας αφού ανοίξαμε
διάφραγμα κατά ένα stop. Με τις ίδιες συνθήκες επιλέγω ταχύτητα 60 και
f 5.6 οπότε και πάλι θα φτάσει ποσότητα φωτός 2Χ φιλμ μας αφού αυξήθηκε
η ταχύτητα κατά ένα stop. Ας δούμε και μία τελευταία περίπτωση. Επιλέγω
ταχύτητα 500 και f 2. Τι ποσότητα φωτός περνάει στο φιλμ μας σε αυτή
την περίπτωση; Επιλέγοντας ταχύτητα 500 μείωσα κατά δύο stop την
΄ποσότητα του φωτός που φτάνει στο φιλμ (από 125 μείωσα ένα stop
προχωρώντας στην 250 και άλλο ένα επιλέγοντας 500, σύνολο δύο stop
λοιπόν). Με το διάφραγμα τι γίνεται; Από f 5.6 πήγα σε f 2. Εδώ
έχουμε αύξηση κατά δύο stop. Συνο-λικά λοιπόν έχουμε δύο stop μείωση
από την ταχύτητα και δύο stop αύξηση από το διά-φραγμα. Επομένως και
πάλι η ποσότητα του φωτός που θα φτάσει στο φιλμ θα είναι X.
Διαισθάνομαι ότι μπορεί και να μπερδεύτηκες λιγάκι. Θυμήσου τις
κλίμακες ταχυ-τήτων και διαφραγμάτων και προσπάθησε να φτιάξεις και
δικά σου παραδείγματα πα-ρόμοια με αυτό που προηγήθηκε.
Κάτι ακόμα που πρέπει να θυμηθούμε είναι ότι ένα φιλμ 100 ASA
χρειάζεται διπλάσια ποσότητα φωτός από ένα φιλμ 200 ASA για να δώσουν
την ίδια φωτογραφία. Δηλαδή χρησιμοποιώντας ένα 200άρι φιλμ τραβάω μια
φωτογραφία με ταχύτητα 60 και f 11. Αν χρησιμοποιούσα 100άρι φιλμ θα
έπρεπε να αυξήσω την έκθεση του φιλμ στο φως κατά ένα stop. Για
παράδειγμα ταχύτητα 60 και f 8 ή 30 και f 11 κλπ.
Έχουμε καταλάβει λοιπόν πώς μπορούμε να ελέγξουμε την ποσότητα του
φωτός που φτάνει στο φιλμ. Καλά όλα αυτά. Πώς θα ξέρουμε όμως ποια
είναι η σωστή ποσότητα φωτός ή διαφορετικά ο κατάλληλος συνδυασμός
ταχυτήτων – διαφραγμάτων ή διαφορετικά η σωστή έκθεση για κάθε
φωτογραφία που θέλουμε να τραβήξουμε; Τη λύση έρχεται να μας την δώσει
το φωτόμετρο.
Το φωτόμετρο είναι ένας μηχανισμός που «εξετάζει» τις φωτιστικές
συνθήκες του περιβάλλοντος και μας «λέει» ποια είναι η ποσότητα του
φωτός που χρειάζεται να φτάσει στο φιλμ ώστε να αποτυπωθεί σωστά πάνω
του η εικόνα. Μας δίνει δηλαδή τους κατάλληλους συνδυασμούς
διαφραγμάτων – ταχυτήτων που πρέπει να χρησιμοποιήσουμε. Βασική
προϋπόθεση να έχουμε ενημερώσει το φωτόμετρο μας για την ευαισθησία του
φιλμ που χρησιμοποιούμε. Υπάρχουν διαφόρων τεχνολογιών φωτόμετρα.
Σήμερα έχουν επικρατήσει τα φωτόμετρα πυριτίου.
Υπάρχουν δύο κύριες κατηγορίες φωτόμετρων. Τα φωτόμετρα χειρός και τα
φωτόμετρα που είναι ενσωματωμένα στη φωτογραφική μας μηχανή. Όλα τα
φωτόμετρα πάντως λειτουργούν με την ίδια βασική αρχή – μετρούν το φως.
Εμάς μας ενδιαφέρουν περισσότερο τα ενσωματωμένα στη μηχανή μας
φωτόμετρα αλλά ας κάνουμε και μία μικρή αναφορά στα φωτόμετρα χειρός.
Τα φωτόμετρα χειρός όπως ήδη έχεις καταλάβει είναι φορητά φωτόμετρα και
όχι ενσωματωμένα στη μηχανή. Υπάρχουν δύο κατηγορίες τέτοιων
φωτόμετρων, τα προσπίπτοντος φωτισμού και τα ανακλώμενου φωτισμού.
(ως λανθάνουσα εικόνα) εμφανίζεται πάνω στο φιλμ μας όταν πέσει φως
πάνω σε αυτό. Επίσης έχουμε δει διάφορους τρόπους για να ελέγχουμε την
ποσότητα του φωτός που φτάνει στο φιλμ. Ο πρώτος από αυτούς έχει να
κάνει με την επιλογή της ταχύτητας κλείστρου. Η ταχύτητα 30 αφήνει το
κλείστρο ανοιχτό για διπλάσιο χρόνο από ότι η ταχύτητα 60 επομένως
διπλάσια ποσότητα φωτός θα φτάσει στο φιλμ μας. Θυμηθείτε τι σημαίνει
stop! Ανάλογα το διάφραγμα f 2 αφήνει διπλάσιο φως να περάσει στο φιλμ
από ότι το διάφραγμα f 2.8. Για να συνδυάσουμε λίγο τα πράγματα. Τραβάω
μία φωτογραφία με ταχύτητα 125 και f 5.6. Ας πούμε ότι στο φιλμ μας
φτάνει Χ ποσότητα φωτός. Αν τραβήξω την ίδια ακριβώς φωτογραφία (οι
φωτιστικές συνθήκες και το κάδρο μας είναι ολόιδιο με πριν) με ταχύτητα
125 και f 4 θα φτάσει 2Χ ποσότητα φωτός στο φιλμ μας αφού ανοίξαμε
διάφραγμα κατά ένα stop. Με τις ίδιες συνθήκες επιλέγω ταχύτητα 60 και
f 5.6 οπότε και πάλι θα φτάσει ποσότητα φωτός 2Χ φιλμ μας αφού αυξήθηκε
η ταχύτητα κατά ένα stop. Ας δούμε και μία τελευταία περίπτωση. Επιλέγω
ταχύτητα 500 και f 2. Τι ποσότητα φωτός περνάει στο φιλμ μας σε αυτή
την περίπτωση; Επιλέγοντας ταχύτητα 500 μείωσα κατά δύο stop την
΄ποσότητα του φωτός που φτάνει στο φιλμ (από 125 μείωσα ένα stop
προχωρώντας στην 250 και άλλο ένα επιλέγοντας 500, σύνολο δύο stop
λοιπόν). Με το διάφραγμα τι γίνεται; Από f 5.6 πήγα σε f 2. Εδώ
έχουμε αύξηση κατά δύο stop. Συνο-λικά λοιπόν έχουμε δύο stop μείωση
από την ταχύτητα και δύο stop αύξηση από το διά-φραγμα. Επομένως και
πάλι η ποσότητα του φωτός που θα φτάσει στο φιλμ θα είναι X.
Διαισθάνομαι ότι μπορεί και να μπερδεύτηκες λιγάκι. Θυμήσου τις
κλίμακες ταχυ-τήτων και διαφραγμάτων και προσπάθησε να φτιάξεις και
δικά σου παραδείγματα πα-ρόμοια με αυτό που προηγήθηκε.
Κάτι ακόμα που πρέπει να θυμηθούμε είναι ότι ένα φιλμ 100 ASA
χρειάζεται διπλάσια ποσότητα φωτός από ένα φιλμ 200 ASA για να δώσουν
την ίδια φωτογραφία. Δηλαδή χρησιμοποιώντας ένα 200άρι φιλμ τραβάω μια
φωτογραφία με ταχύτητα 60 και f 11. Αν χρησιμοποιούσα 100άρι φιλμ θα
έπρεπε να αυξήσω την έκθεση του φιλμ στο φως κατά ένα stop. Για
παράδειγμα ταχύτητα 60 και f 8 ή 30 και f 11 κλπ.
Έχουμε καταλάβει λοιπόν πώς μπορούμε να ελέγξουμε την ποσότητα του
φωτός που φτάνει στο φιλμ. Καλά όλα αυτά. Πώς θα ξέρουμε όμως ποια
είναι η σωστή ποσότητα φωτός ή διαφορετικά ο κατάλληλος συνδυασμός
ταχυτήτων – διαφραγμάτων ή διαφορετικά η σωστή έκθεση για κάθε
φωτογραφία που θέλουμε να τραβήξουμε; Τη λύση έρχεται να μας την δώσει
το φωτόμετρο.
Το φωτόμετρο είναι ένας μηχανισμός που «εξετάζει» τις φωτιστικές
συνθήκες του περιβάλλοντος και μας «λέει» ποια είναι η ποσότητα του
φωτός που χρειάζεται να φτάσει στο φιλμ ώστε να αποτυπωθεί σωστά πάνω
του η εικόνα. Μας δίνει δηλαδή τους κατάλληλους συνδυασμούς
διαφραγμάτων – ταχυτήτων που πρέπει να χρησιμοποιήσουμε. Βασική
προϋπόθεση να έχουμε ενημερώσει το φωτόμετρο μας για την ευαισθησία του
φιλμ που χρησιμοποιούμε. Υπάρχουν διαφόρων τεχνολογιών φωτόμετρα.
Σήμερα έχουν επικρατήσει τα φωτόμετρα πυριτίου.
Υπάρχουν δύο κύριες κατηγορίες φωτόμετρων. Τα φωτόμετρα χειρός και τα
φωτόμετρα που είναι ενσωματωμένα στη φωτογραφική μας μηχανή. Όλα τα
φωτόμετρα πάντως λειτουργούν με την ίδια βασική αρχή – μετρούν το φως.
Εμάς μας ενδιαφέρουν περισσότερο τα ενσωματωμένα στη μηχανή μας
φωτόμετρα αλλά ας κάνουμε και μία μικρή αναφορά στα φωτόμετρα χειρός.
Τα φωτόμετρα χειρός όπως ήδη έχεις καταλάβει είναι φορητά φωτόμετρα και
όχι ενσωματωμένα στη μηχανή. Υπάρχουν δύο κατηγορίες τέτοιων
φωτόμετρων, τα προσπίπτοντος φωτισμού και τα ανακλώμενου φωτισμού.
Έκθεση (Exposure)
Το μέτρο της έκθεσης είναι το
γινόμενο της έντασης του φωτός που φθάνει και ευαισθητοποιεί το φιλμ
επί το χρόνο. Το φωτογραφικό φιλμ και το χαρτί εκτίθενται με αυτές τις
δύο αλληλένδετες παραμέτρους στο φως. Σε συνάρτηση με την ευαισθησία
του υλικού καθορίζεται και η επιτυχία της έκθεσης αν δηλαδή είναι σωστά
εκτεθειμένο.
Τα φωτόμετρα προσπίπτοντος μετρούν το φως που δέχεται το αντικείμενο,
ενώ τα φωτόμετρα ανακλώμενου μετρούν αντίστοιχα το φως που ανακλάται
από αυτό. Τα φωτόμετρα προσπίπτοντος φωτισμού αποτελούν τον πιο
διαδεδομένο τύπο φωτόμετρου. Απλά κρατείστε το φωτόμετρο εμπρός από το
αντικείμενό σας, στοχεύστε το φωτο-διαπερατό θόλο του φωτόμετρου προς
τον φακό της φωτογραφικής σας μηχανής και αυτό είναι όλο. Η φωτομέτρηση
αυτού του τύπου χρησιμοποιείται ευρέως στην βιομηχανία του
κινηματογράφου και της τηλεόρασης καθώς και την φωτογραφία still life
στο στούντιο. Στην πράξη αυτού του είδους η φωτομέτρηση παράγει γενικά
καλές εκθέσεις αλλά το μεγάλο πρόβλημα παραμένει πως δεν πληροφορεί
καθόλου για το φως που ανακλάται από το αντικείμενο, το οποίο σε τελική
ανάλυση είναι και αυτό που καταγράφεται στην επιφάνεια του φιλμ.
Προβλήματα που μπορεί να ανακύψουν επίσης με την χρήση φωτόμετρου
προσπίπτοντος φωτισμού είναι ότι κάποιες φορές είναι αδύνατο να
πλησιάσουμε το αντικείμενο για να πάρουμε φωτομέτρηση από αυτό, καθώς
και το γεγονός ότι μπορεί να έχουμε θέμα με έντονες σκιές και αντίθεση
φωτισμού, οπότε και η όλη διαδικασία περιπλέκεται. Παρόλα αυτά αν
επιθυμούμε το μεγαλύτερο ποσοστό σωστά εκτεθειμένων φωτογραφιών με
ελάχιστη σκέψη, το φωτόμετρο προσπίπτοντος φωτισμού αποτελεί την πιο
αξιόπιστη λύση.
Τα φωτόμετρα ανακλώμενου φωτισμού μας πληροφορούν για το φως που
ανακλάται από το αντικείμενο στο οποίο στοχεύουμε. Αυτό όμως κινδυνεύει
συχνά να δημιουργήσει προβλήματα, αν το αντικείμενο αποκλίνει πολύ από
το μεσαίο τόνο, το 18% της γκρι κάρτας. Επίσης, αρκετά από τα μοντέλα
που κυκλοφορούν διαβάζουν ευρεία περιοχή εικόνας. Έτσι αν η περιοχή που
περιβάλλει το κυρίως θέμα παρουσιάζεται κατά πολύ φωτεινότερη ή
σκοτεινότερη, το φωτόμετρο θα μπερδευτεί δίνοντας υπερέκθεση ή
υποέκθεση. Γι αυτόν ακριβώς τον λόγο έχουν κάνει την εμφάνισή τους
φωτόμετρα ανακλώμενου φωτός που έχουν την ικανότητα να μετρούν μια πολύ
μικρότερη περιοχή εικόνας. Πέρα απ’ αυτά υπάρχουν βέβαια και τα
πρόσθετα εξαρτήματα που μετατρέπουν φωτόμετρα ανακλώμενου φωτισμού, σε
σποτ 5° και 10°, εξακολουθούν όμως να απαιτούν σκέψη και γνώσεις εκ
μέρους του χρήστη.
Ας υποθέσουμε ότι έχουμε εμπρός μας μια σκηνή που περιέχει ένα μαύρο,
ένα γκρι και ένα λευκό αντικείμενο. Αν πάρουμε μια μέτρηση από το γκρι,
ένα συγκεκριμένο ποσό φωτισμού θα φθάσει στο φωτόμετρο που θα προτείνει
1/125 και f/8, για παράδειγμα. Αν στοχεύσουμε στο λευκό, περισσότερο
φως θα φθάσει στις κυψέλες, πράγμα που σημαίνει ότι απαιτείται
μικρότερος χρόνος έκθεσης, π.χ. 1/125 και f/16. Αντίστοιχα στο μαύρο θα
συμβεί το αντίθετο, π.χ. 1/125 και f/4. Επομένως ποια είναι η σωστή
έκθεση για τη συγκεκριμένη σκηνή; Η απάντηση είναι 1/125 και f/8 δηλαδή
η μέτρηση από το γκρι, γιατί τα φωτόμετρα είναι καλιμπραρισμένα για τον
πρότυπο γκρι τόνο. Απ’ όπου και να κάνουμε μια φωτομέτρηση, το
φωτόμετρο ανακλώμενου φωτισμού την εκλαμβάνει σαν μέσου όρου. Στο
παράδειγμά μας αυτό σημαίνει πως με 1/125 και f/8, το γκρι αντικείμενο
θα είναι γκρι στο τελικό αποτέλεσμα. Το μαύρο επειδή ανακλά λιγότερο
φως στο φιλμ θα είναι ελαφρώς πιο σκούρο, ενώ το λευκό για τους
αντίθετους λόγους θα είναι ελαφρώς πιο φωτεινό. Αν αντίστοιχα εκθέσουμε
για το μαύρο δηλ. 1/125 και f/4, δίνουμε στην όλη σκηνή δύο στοπ
περισσότερης έκθεσης απ’ ότι στην έκθεση με το γκρι αντικείμενο, πράγμα
που σημαίνει τελικό αποτέλεσμα με μαύρα που τείνουν να γκριζάρουν και
γκρι με λευκά τελείως ξανοιγμένα ή καμένα. Αντίθετα αν εκθέσουμε για το
λευκό αντικείμενο με 1/125 και f/16, δίνουμε στη λήψη δύο στοπ λιγότερη
έκθεση που σημαίνει λευκό αντικείμενο που θα φαίνεται γκρι στο τελικό
αποτέλεσμα. Όσο για το γκρι, θα δείχνει περισσότερο σαν μαύρο, ενώ το
μαύρο δεν θα παρουσιάζει καθόλου λεπτομέρεια.
γινόμενο της έντασης του φωτός που φθάνει και ευαισθητοποιεί το φιλμ
επί το χρόνο. Το φωτογραφικό φιλμ και το χαρτί εκτίθενται με αυτές τις
δύο αλληλένδετες παραμέτρους στο φως. Σε συνάρτηση με την ευαισθησία
του υλικού καθορίζεται και η επιτυχία της έκθεσης αν δηλαδή είναι σωστά
εκτεθειμένο.
Τα φωτόμετρα προσπίπτοντος μετρούν το φως που δέχεται το αντικείμενο,
ενώ τα φωτόμετρα ανακλώμενου μετρούν αντίστοιχα το φως που ανακλάται
από αυτό. Τα φωτόμετρα προσπίπτοντος φωτισμού αποτελούν τον πιο
διαδεδομένο τύπο φωτόμετρου. Απλά κρατείστε το φωτόμετρο εμπρός από το
αντικείμενό σας, στοχεύστε το φωτο-διαπερατό θόλο του φωτόμετρου προς
τον φακό της φωτογραφικής σας μηχανής και αυτό είναι όλο. Η φωτομέτρηση
αυτού του τύπου χρησιμοποιείται ευρέως στην βιομηχανία του
κινηματογράφου και της τηλεόρασης καθώς και την φωτογραφία still life
στο στούντιο. Στην πράξη αυτού του είδους η φωτομέτρηση παράγει γενικά
καλές εκθέσεις αλλά το μεγάλο πρόβλημα παραμένει πως δεν πληροφορεί
καθόλου για το φως που ανακλάται από το αντικείμενο, το οποίο σε τελική
ανάλυση είναι και αυτό που καταγράφεται στην επιφάνεια του φιλμ.
Προβλήματα που μπορεί να ανακύψουν επίσης με την χρήση φωτόμετρου
προσπίπτοντος φωτισμού είναι ότι κάποιες φορές είναι αδύνατο να
πλησιάσουμε το αντικείμενο για να πάρουμε φωτομέτρηση από αυτό, καθώς
και το γεγονός ότι μπορεί να έχουμε θέμα με έντονες σκιές και αντίθεση
φωτισμού, οπότε και η όλη διαδικασία περιπλέκεται. Παρόλα αυτά αν
επιθυμούμε το μεγαλύτερο ποσοστό σωστά εκτεθειμένων φωτογραφιών με
ελάχιστη σκέψη, το φωτόμετρο προσπίπτοντος φωτισμού αποτελεί την πιο
αξιόπιστη λύση.
Τα φωτόμετρα ανακλώμενου φωτισμού μας πληροφορούν για το φως που
ανακλάται από το αντικείμενο στο οποίο στοχεύουμε. Αυτό όμως κινδυνεύει
συχνά να δημιουργήσει προβλήματα, αν το αντικείμενο αποκλίνει πολύ από
το μεσαίο τόνο, το 18% της γκρι κάρτας. Επίσης, αρκετά από τα μοντέλα
που κυκλοφορούν διαβάζουν ευρεία περιοχή εικόνας. Έτσι αν η περιοχή που
περιβάλλει το κυρίως θέμα παρουσιάζεται κατά πολύ φωτεινότερη ή
σκοτεινότερη, το φωτόμετρο θα μπερδευτεί δίνοντας υπερέκθεση ή
υποέκθεση. Γι αυτόν ακριβώς τον λόγο έχουν κάνει την εμφάνισή τους
φωτόμετρα ανακλώμενου φωτός που έχουν την ικανότητα να μετρούν μια πολύ
μικρότερη περιοχή εικόνας. Πέρα απ’ αυτά υπάρχουν βέβαια και τα
πρόσθετα εξαρτήματα που μετατρέπουν φωτόμετρα ανακλώμενου φωτισμού, σε
σποτ 5° και 10°, εξακολουθούν όμως να απαιτούν σκέψη και γνώσεις εκ
μέρους του χρήστη.
Ας υποθέσουμε ότι έχουμε εμπρός μας μια σκηνή που περιέχει ένα μαύρο,
ένα γκρι και ένα λευκό αντικείμενο. Αν πάρουμε μια μέτρηση από το γκρι,
ένα συγκεκριμένο ποσό φωτισμού θα φθάσει στο φωτόμετρο που θα προτείνει
1/125 και f/8, για παράδειγμα. Αν στοχεύσουμε στο λευκό, περισσότερο
φως θα φθάσει στις κυψέλες, πράγμα που σημαίνει ότι απαιτείται
μικρότερος χρόνος έκθεσης, π.χ. 1/125 και f/16. Αντίστοιχα στο μαύρο θα
συμβεί το αντίθετο, π.χ. 1/125 και f/4. Επομένως ποια είναι η σωστή
έκθεση για τη συγκεκριμένη σκηνή; Η απάντηση είναι 1/125 και f/8 δηλαδή
η μέτρηση από το γκρι, γιατί τα φωτόμετρα είναι καλιμπραρισμένα για τον
πρότυπο γκρι τόνο. Απ’ όπου και να κάνουμε μια φωτομέτρηση, το
φωτόμετρο ανακλώμενου φωτισμού την εκλαμβάνει σαν μέσου όρου. Στο
παράδειγμά μας αυτό σημαίνει πως με 1/125 και f/8, το γκρι αντικείμενο
θα είναι γκρι στο τελικό αποτέλεσμα. Το μαύρο επειδή ανακλά λιγότερο
φως στο φιλμ θα είναι ελαφρώς πιο σκούρο, ενώ το λευκό για τους
αντίθετους λόγους θα είναι ελαφρώς πιο φωτεινό. Αν αντίστοιχα εκθέσουμε
για το μαύρο δηλ. 1/125 και f/4, δίνουμε στην όλη σκηνή δύο στοπ
περισσότερης έκθεσης απ’ ότι στην έκθεση με το γκρι αντικείμενο, πράγμα
που σημαίνει τελικό αποτέλεσμα με μαύρα που τείνουν να γκριζάρουν και
γκρι με λευκά τελείως ξανοιγμένα ή καμένα. Αντίθετα αν εκθέσουμε για το
λευκό αντικείμενο με 1/125 και f/16, δίνουμε στη λήψη δύο στοπ λιγότερη
έκθεση που σημαίνει λευκό αντικείμενο που θα φαίνεται γκρι στο τελικό
αποτέλεσμα. Όσο για το γκρι, θα δείχνει περισσότερο σαν μαύρο, ενώ το
μαύρο δεν θα παρουσιάζει καθόλου λεπτομέρεια.
Βιβλιογραφία
Φωτογραφία, Π. Ριβέλλης, Φωτοχώρος
Φωτογραφία Ι, ΟΕΔΒ
Ασπρόμαυρη Φωτογραφία, M. Busselle, Φωτογράφος
Βασικά Μαθήματα Φωτογραφίας, Π. Καρτεζιάδης, Φωτογράφος
Το Βιβλίο του Φωτογράφου, J. Hedgecoe, Μωρεσοπουλος
Η Εγκυκλοπαίδεια της Πρακτικής Φωτογραφίας, M.Freeman, Πέργαμος
Φωτογραφία, Π. Ριβέλλης, Φωτοχώρος
Φωτογραφία Ι, ΟΕΔΒ
Ασπρόμαυρη Φωτογραφία, M. Busselle, Φωτογράφος
Βασικά Μαθήματα Φωτογραφίας, Π. Καρτεζιάδης, Φωτογράφος
Το Βιβλίο του Φωτογράφου, J. Hedgecoe, Μωρεσοπουλος
Η Εγκυκλοπαίδεια της Πρακτικής Φωτογραφίας, M.Freeman, Πέργαμος
» InMeus Radio On Air
» Βρέθηκε χάσκυ με τσιπ στη Σταυρούπολη της Θεσσαλονίκης...παρακαλώ προωθείστε...
» glamournessmygod
» Λίστα φίλων & ανεπιθύμητων-friends & foes list
» Ζήτηση εργασίας
» Προσφορά Εργασίας
» Αναβάθμιση Φόρουμ.
» Rybak Alexander